USTAWIENIA RODOWE
Indywidualne konstelacje pokoleniowe są metodą terapeutycznego i rozwojowego oddziaływania przede wszystkim poprzez ujawnianie nieświadomych dynamik wpływających na relacje pomiędzy członkami rodziny oraz rodu.
Dzięki ustawieniu – z pomocą figurek lub w wewnętrznym, intuicyjnym widzeniu Klienta – wybranych reprezentacji osób, obiektów, więzi czy też po prostu tego, co teraz i tutaj ma znaczenie, dochodzi do ukazania ukrytych identyfikacji i nierozpoznanych aspektów problemu. Ujawnienie ich, w naturalny sposób wyzwala emocje i ruch, które stopniowo – dzięki pytaniom i interwencjom Terapeuty – poprowadzą ustawienie do ‘rozplatania’ dostrzeganych już uwikłań, ujawnionych lojalności i zależności, do przywrócenia właściwej hierarchii oraz przyjęcia na powrót do grona rodu tych członków, którzy kiedyś zostali z niego w jakiś sposób wykluczeni.
Rozwijanie konstelacji umożliwia dochodzenie do głosu uczuciom, wewnętrznym wglądom i fizycznym doznaniom po to, by rozpoczęły się zmiany w dotychczasowym układzie. Oddziałują one zwrotnie na Klienta, dając mu możliwość otwarcia, przyjęcia i wewnętrznego godzenia się z nowymi jakościami i rozwiązaniami dla ustawianej sytuacji. Ten uwalniający ruch pozwala także na przywrócenie w systemie harmonii praw i zasad, które Bert Hellinger nazwał porządkami miłości. Pomagają w tym zarówno pewne rytualne gesty takie jak pokłon, wyciągnięcie dłoni z intencją przyjmowania, jak również wypowiadane na głos przez Klienta ‘decydujące słowa’ i ‘zdania prawdy’, które – osadzone w kontekście konstelacji – są starannie dobierane przez Terapeutę.
Ustawienia pokoleniowe działają w oparciu o fenomen wiedzącego pola, dzięki któremu możemy odczytać intencje, emocje i ‘chęć’ ruchu w figurkach, a w ustawieniach wewnętrznymi obrazami ‘zobaczyć’ przodków i poczuć, w jakie- nieswoje – wmieszaliśmy się sprawy. Możemy też w tym polu delikatnie oddziaływać, zmieniając dynamikę więzi, postawę Klienta i osób z systemu rodzinnego.
Dlaczego w ogóle bierzemy na siebie obciążenia przodków i wikłamy się czyjś los? Dlaczego identyfikujemy się z kimś, kogo nigdy nie spotkaliśmy, powtarzamy emocje, postawy, zachowania? System rodzinny ma pewną siłę, dynamikę, nazywaną sumieniem, która dąży do zachowania przynależności, równowagi i hierarchii oraz do wyrównywania w dawaniu i braniu. Każdy z nas, przychodząc na świat w konkretnej rodzinie, ma tę pierwotną, kolektywną i nieświadomą siłę miłości i lojalności – wobec swoich przodków, wobec własnych korzeni – we krwi. Poddajemy się więc posusznie wymogom tej plemiennej służby, bo jesteśmy, jako dzieci, zdani na nią i od niej zależni. Jako dzieci, na głębokim, duchowym poziomie zrobimy wszystko, poświęcimy siebie i swoje życie, by ratować, by pomóc, uchronić… Jako dorośli, doświadczamy w życiu skutków tych identyfikacji ale wtedy nie pamiętamy ich źródła. Wydają się być niewidoczne, niepowiązane, niezrozumiałe.
Ustawienia rodzinne pozwalają odczuć, zobaczyć i dopuścić do świadomości te wczesne wiązania systemowe. Pozwalają je uzdrowić, rozwiązać, zmienić, by – z miłości do siebie i szacunku dla minionych pokoleń – w pełni odzyskać swój własny los.